Lokale samenwerking
Traditioneel wordt in Nederland vaak in hokjes gedacht. Ouderen horen in verzorgingshuizen, kinderen in scholen, jongeren in jeugdhonken/buurthuizen. Gelukkig komen steeds vaker experimenten voor om deze hokjes te doorbreken. Soms relatief simpel, zoals het huisvesten van een peuterspeelzaal in een verpleeghuis. Soms ingewikkelder, zoals het meer mengen van sociale activiteiten van 'gewone' mensen en die van bewoners van zorginstellingen.

Onderzoeken (zie ondermeer elders op deze site) naar de effecten van het steeds meer in gewone wijken laten wonen van gehandicapten, laten zien dat de voordelen niet vanzelf komen. Alleen veranderingen aanbrengen in huisvesting blijkt niet voldoende; sociale samenhang moet georganiseerd worden. Dit kan alleen op lokaal niveau. De WMO biedt hiervoor tal van kansen.

Toch kunnen nieuwe vormen van huisvesting, waarbij verschillende groepen uit de samenleving en/of gezondheidszorg elkaar tegenkomen, wel helpen bij goede integratie en hogere kwaliteit van leven.

Mantelzorgers en vrijwilligers kunnen op lokaal niveau ook prima ondersteund worden.

Gemeenten hebben steeds meer de rol van lokale regiseur. Woningbouwverenigingen, zorginstellingen, welzijnsorganisaties, vrijwillersorganisaties, onderwijsinstellingen, hebben vaak wel mensen van buitenaf nodig die hen uit hun dagelijkse praktijk losmaken om zo samen te zoeken naar vernieuwende verbeteringen en praktische samenwerking. DAZ vervult graag die rol.

Voor het lezen van een column over sociale integratie van DAZ-directeur Ruud Dirkse in het WMO-magazine, klik hier.